Τσαουσέσκου, Νικολάε

(Σκορνιτσέστι 1918 – 1989). Ρουμάνος πολιτικός. Όταν τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο Σκορνιτσέστι, αναγκάστηκε, για λόγους οικονομικούς, να αναζητήσει εργασία στο Βουκουρέστι (1929). Η περίοδος αυτή του βίου του συμπίπτει με το μεγάλο κραχ της Γουόλ Στριτ, που είχε οδυνηρό αντίκτυπο και στα οικονομικά της Ρουμανίας. Το Βουκουρέστι τότε βρισκόταν σε συνεχή αναταραχή, που κορυφώθηκε το 1933, με μια σειρά απεργιών και συγκρούσεων στα εργοστάσια. Στην περίοδο αυτή ο Τ. προσχώρησε στην Ένωση των Κομουνιστικών Νεολαιών και έγινε ένα από τα βασικά της στελέχη. Πιάστηκε και καταδικάστηκε πολλές φορές για επαναστατική δραστηριότητα και τελικά εκτοπίστηκε από το Βουκουρέστι και υποχρεώθηκε να γυρίσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αργότερα, παρά το γεγονός ότι ο εκτοπισμός του δεν είχε αρθεί, ξαναγύρισε στην πρωτεύουσα και συνέχισε την παράνομη δράση του, που απέβλεπε κυρίως στο να εμποδίσει την πολιτική και οικονομική εξάρτηση της χώρας από τη Γερμανία. Συνελήφθη όμως και πάλι και τον φυλάκισαν στις φυλακές της Ζίλαβα. Στο μεταξύ, το κλίμα που επικρατούσε στην πολιτική ζωή της χώρας χειροτέρεψε. Τον βασιλιά Κάρολο B’ διαδέχθηκε ο στρατηγός Αντονέσκου, που επέβαλε φασιστικό καθεστώς και πραγματοποίησε πολλές συλλήψεις των πολιτικών αντιπάλων του. Μετά τον παραμερισμό των αντιπάλων του ο δικτάτορας Αντονέσκου αποφάσισε την είσοδο της χώρας του στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας. Το 1944, όταν τα σοβιετικά στρατεύματα πέρασαν τα ρουμανικά σύνορα και εισέβαλαν στη Ρουμανία, ξέσπασε επανάσταση στο Βουκουρέστι. Ο Τ. έπαιξε τότε σημαντικό ρόλο στην ανατροπή του δικτάτορα. Μετά τη σύλληψη του Αντονέσκου, ο βασιλιάς ανάθεσε διαδοχικά τον σχηματισμό κυβέρνησης στους στρατηγούς Κονσταντίν Σανατέσκου, Νικολάε Ραντέσκου και τελικά στον Πέτρου Γκρόζα. Με την άνοδο στην εξουσία του Γκρόζα, αρχίζει και η πολιτική άνοδος του Τ. Το 1946 εξελέγη βουλευτής στην περιοχή του Ολτ, το 1948 έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομουνιστικού κόμματος και διετέλεσε υπουργός Γεωργίας και από το 1950 έως το 1954 υπουργός ‘Αμυνας. Το 1965 διαδέχθηκε τον Γκεοργκίου-Ντεζ ως γενικός γραμματέας του κόμματος. Την εποχή εκείνη η συμμετοχή του στην κυβέρνηση υπήρξε αποφασιστική. Τέλος, το 1967, έγινε πρωθυπουργός. Με την ιδιότητά του αυτή κατόρθωσε να εφαρμόσει τις πολιτικές επιδιώξεις του που έτειναν στην υιοθέτηση γραμμής ανεξάρτητης από εκείνην των άλλων συμμάχων της πρώην ΕΣΣΔ. Στις 28 Μαρτίου 1974, εξελέγη πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας. Στη μακρόχρονη προεδρία του επέβαλε ένα προσωπικο-οικογενειακό καθεστώς, που προκάλεσε αντιδράσεις. Υπήρξε αλύπητος διώκτης των αντιπάλων του. Εκτελέστηκε μαζί με τη γυναίκα του Έλενα τον Δεκέμβριο του 1989, ύστερα από συνοπτική δίκη από στρατιωτικό δικαστήριο. Ο ρουμάνος δικτάτορας Ν. Τσαουσέσκου εκφωνεί τον τελευταίο του λόγο (φωτ. ΑΠΕ). Επίσημη επίσκεψη του ρουμάνου πρωθυπουργού, Ν. Τσαουσέσκου στην Ελλάδα όπου τον υποδέχεται ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).